คาถาที่ ๖ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 1 / 2

พระมงคลเทพมุนี (สด จนทสาโร) (2555) รวมพระธรรมเทคณา คณะศิษย์บูรณ์หลวงพ่อวัดปากน้ำ โดยพระวิริว วิไลโย และคณะ กรุงเทพฯ: บ. เอกพิมพ์ไท จำกกัด หน้า 325 เรื่องเดียวกัน, หน้า 326 เรื่องเดียวกัน, หน้า 325 เรื

พระมงคลเทพมุนี (สด จนทสาโร) ในปี 2555 ได้รวบรวมพระธรรมเทคณาโดยพระวิริว วิไลโย พร้อมด้วยคณะ เพื่อให้เกิดความเข้าใจในหลักธรรมและคาถาต่าง ๆ ที่สำคัญในพระพุทธศาสนา อาทิเช่น คาถาของพุทธานุสติ มผดานุสติ อสู

เกินกว่าการตัดใจจากเรื่องราววุ่นวายด้วยการหลับตาทําภาวนา ปล่อยวาง ความขุ่นข้องหมองมัว ไม่คิด ไม่สนใจเรื่องกระทบกระทั่งที่ผ่านมา คนเรานั้น เมื่อใจสงบแล้ว ก็จะไม่รู้สึกต้องอดทนอะไร กิริยา วาจาที่แสดงออก

การพัฒนาจิตใจให้สงบและงดงามสามารถทำได้ด้วยหลักธรรม "ขันติ" และ "โสรัจจะ" ซึ่งมีบทฝึกปฏิบัติเป็นคาถา 4 ประการ ได้แก่ ตาเหมือนตาไม้, หูเหมือนหูกระทะ, กายเหมือนผ้าเช็ดเท้า, ใจประดุจแผ่นดิน โดยเน้นให้เราม

ดังนี้ - หน้าที่ 7 ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้ เล็กทั้งใหญ่ ทั้งสุกทั้งดิบ ล้วนมีความแตกเป็นที่สุด ฉันใด ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายก็เป็นฉันนั้น น้ำค้างที่ยอดหญ้า เพราะดวงอาทิตย์ขึ้นมา ก็ เห

เนื้อหาเน้นถึงความตายที่เข้ามาเปรียบเสมือนเพชฌฆาตที่รอที่จะคร่าชีวิตของมนุษย์ รวมถึงการเตือนให้ระลึกถึงความไม่แน่นอนของสมบัติในชีวิตที่อาจสูญเสียไปได้ทุกเมื่อ การมีสมบัติยังคงอยู่ได้ก็ชั่วขณะหนึ่งก่อน

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 2. เมื่อเข้าถึง "สมาธิ" ย่อมได้เข้าถึงพระพุทธคุณอันเป็นจินไตย ด้วย (คาถาที่ 4) ซึ่งสอดคล้องกับหลักการของวิชชาธรรมภายในการเข้าถึง "ผู้รู้ภายใน" คือธรรมภา

เนื้อหาเกี่ยวกับการเข้าถึงสมาธิในพระพุทธศาสนา ซึ่งช่วยให้ผู้ปฏิบัติได้เข้าถึงพระพุทธคุณและจิตพุทธภายใน ผ่านคาถาต่างๆ ที่เผยแพร่ในคัมภีร์พุทธโบราณ คาถาแต่ละบทมีความหมายในทางปฏิบัติ มีการพูดถึงอานิสงส์แ

คาถาที่ 21 ความรู้สึกที่อุ้มกับพระพุทธเจ้าไม่เคยจางหาย ไม่พรากจากไปแม้ในยามเจ็บป่วยใกล้จะละสังขาร จึงไม่ถูกครอบงำด้วยทุกขเวทนา ลำดับของสภาวะใจหรือการปฏิบัติที่กล่าวไว้ว่าจากคาถาที่ 13 มาถึง 20 เสมือน

คาถาที่ 21 สอนเกี่ยวกับการรักษาความรู้สึกผูกพันกับพระพุทธเจ้า แม้ในยามที่ต้องเผชิญกับทุกขเวทนา ผ่านการปรับเปลี่ยนสภาวะใจจากการบริการนิมิตไปสู่ความว่างและการรู้เห็นพระองค์ผู้เป็นนายของโลก ซึ่งเป็นกระบว

ผู้ใดประทุษร้ายต่อบุคคลที่ไม่ประทุษร้าย ที่ปราศจากความผิด ด้วยการป้ายความผิด ผู้นั้นย่อมได้รับผลกรรมสนอง อย่างใดอย่างหนึ่งในสิบอย่างทันที (พุทธวจนะในธรรมบท คาถาที่ 137) โย ทุณเทน อคนฺเทสุ อุปาทุภู สุ

บทความนี้กล่าวถึงผลกรรมที่เกิดจากการทำร้ายผู้อื่นที่ไม่มีความผิด ตามพระธรรมในพุทธวจนะ คาถาที่ 137 โดยชี้ให้เห็นว่าผู้ที่ป้ายความผิดให้แก่ผู้อื่นจะได้รับผลกรรมทันทีในรูปแบบต่าง ๆ สิ่งนี้สอดคล้องกับคำสอ

มั้ยอัดชร มัวอาชาในย มัสินธพ ช้างใหญ่ชาติกุญชร ที่ได้รับการฝึกหัดแล้ว เป็นสัตว์ประเสริฐ แต่คนที่ฝึกตนได้แล้ว ประเสริฐกว่าสัตว์พาหนะเหล่านั้น ทุกอย่างจะในธรรมบท คาถาที่ 322 รวมนุตตรา ทนฺตา อาชานียา จ

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการฝึกตนว่าคนที่ฝึกได้แล้วถือว่าประเสริฐยิ่งกว่าสัตว์พาหนะอย่างช้างใหญ่ที่ได้รับการฝึกปรือ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความสามารถในการควบคุมตนเองนั้นมีค่ามากกว่าความสามารถของสัตว์อื่น

คาถาที่ 6 ในสุจิตดก (ดู 2.19 พร้อมทั้งชิงอรพลอประคบ) ข้อความบาลีครึ่งแรกของคาถาว่า imañ ca te píta bhadde sucim jañña mayā katam เทียบได้กับคัมภีร์พุทธจิตลงคะ(佛本行集經) พวกฉันข้อความว่า 没父若我, 妙解如是事

คาถาที่ 6 ในสุจิตดกจัดแสดงแนวความคิดที่ได้รับการเปรียบเทียบกับข้อความในคัมภีร์พุทธจิตและพระวินัยยุคลสูตร พร้อมแสดงถึงความแตกต่างในเนื้อหาของแต่ละคัมภีร์ การวิเคราะห์นี้ช่วยให้เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งแ

ธรรมาธรรม วาสนาวิชาการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 5 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวมเล่มที่ 9) 2562 5. สรุปและข้อเสนอแนะ บทความนี้ได้เสนอความคิดเห็นด้านในคัมภีร์จีนที่มีความโดยรวมสอดคล้องกับความคิดเห็นของบา โดยคาในคัมภ

บทความนี้สำรวจความคิดเห็นในคัมภีร์จีนที่สอดคล้องกับความคิดเห็นในคัมภีร์มหาสังฆิก โดยมีการวิเคราะห์ถึง 37 คำถามที่เทียบเคียงได้ พร้อมระบุว่าความคิดเห็นเหล่านี้มีความเก่าแก่ และมีสาระเกี่ยวกับการสร้างสั

ที่ดีกว่าคำสารในฉบับ Kh^3-4 (ดูรายละเอียดลักษณะของเอกสารใบลานด้านล่าง) การแก้ไขคำอ่านจะทำในกรณีที่ผ่านมาเป็นเท่านั้น คำอ่านที่แก้ไขจะถูกวางไว้ในตัวเนื้อหาหลักของคำมจีรี และแสดงตัวอย่างว่า em. ที่เชิงอ

บทความนี้พูดถึงกระบวนการในการแก้ไขคำอ่านในเอกสาร Kh^3-4 ซึ่งมีการปรับปรุงคำอ่านที่ไม่ถูกต้อง 3 ประการ โดยพิจารณาจากพยัญชนะและบริบทสำหรับความเข้าใจที่ถูกต้อง การแก้ไขคำอ่านถูกทำเพื่อรักษาความถูกต้องและ

วันมาฆบูชา และวันอาสาฬบูชา เป็นต้น โดยจะใช้ในการพิจารณาตอน แม่มดตากหลังจากได้เจริญกรรมฐานเสร็จสิ้นแล้วบาง ใช้พิจารณา ตอนทำวัตรเย็นเพื่อทำใจให้หยุดนิ่งก่อนเริ่มการเจริญกรรมฐานบาง เป็นต้น ทั้งนี้ขึ้นอยู

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับการเจริญพุทธานิสสติและพิธีกรรมในวันสำคัญของพระพุทธศาสนา เช่น วันมาฆบูชาและวันอาสาฬบูชา การใช้บทสวดในการพิจารณาและการเจริญกรรมฐาน โดยยกตัวอย่างการสวดในรูปแบบต่างๆ ที่ใช้ในการทำวั

ใกล้เคียงกันมาก (Skilton 2002: 100) นอกจากนี้ คำภิรันยังพบในเอเชียกลางอีกด้วย ¹⁰³ แสดงว่าจะเป็นพระสูตรที่นิยมศึกษากันในทั้งสองพื้นที่ ในบทที่ 4 ที่ชื่อว่า พุทธานุสติบริวาร มีเนื้อหากล่าวถึงการทำสมาธิส

เนื้อหานี้สำรวจและสังเคราะห์องค์ความรู้เกี่ยวกับการทำสมาธิสำหรับพระโพธิสัตว์ที่สามารถเข้าถึงได้ง่ายเมื่อมีศีลและคุณธรรมเป็นพื้นฐาน คำภิรันสีพบได้ในเอเชียกลาง บทที่ 4 ของเนื้อหาเจาะลึกถึงการทำสมาธิและก

(คาถาที่ 6 ของบทที่ 16) ธรรมาธูปรวงศ์ จ ปราณบุรี ยาส ตานุตตร ยอดธรรมาวุธ สตูป คมภิรึ สรุปธิวิตี้ ฯ ตตรร จ สตูปมุขเฏียํ สมุน ป(ศยด ศากายมุนี ชิน อิทิ ปรากฏคนตํ มโนช เณจ สุวรรณ จ) (Thomas 1916d: 114) ค

บทนี้กล่าวถึงการเข้าสู่ธรรมชาติที่แท้จริงและการเห็นพระพุทธเจ้าในรูปแบบของรูปปั้นทองคำ ซึ่งเป็นการหยุดยั้งความโลภ โกรธ และหลง โดยการสัมผัสประสบการณ์ภายในที่เกิดจากการปฏิบัติทางจิต การบรรยายนี้เกี่ยวข้อ

หลักฐานธรรมภายในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ ในบทที่ 1 คาถาที่ 7-11 มีข้อความกล่าวถึงธรรมะของพระพุทธองค์ว่าเหนือคุณธรรมของพระอรหันต์อย่างเทียบกันไม่ได้ แม้จะตรัสรู้ชันเดียวนิ ก็ถามีเนื้อความดังนี้

บทความนี้นำเสนอหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าได้ทรงกำหนดไว้ในคัมภีร์พุทธโบราณ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวรรคที่พูดถึงว่าคุณธรรมของพระองค์สูงกว่าคุณธรรมของพระอรหันต์อย่างมีนัยสำคัญ คำคาถาในบทที่ 1 เผยให้เห็นถึงการตรั

คนทั้งหลาย่านสัตว์พาหาระที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ประชุม ราชาย่อมทรงราชา พาหนะที่ฝึกแล้ว ในหมู่มนุษย์ คนที่อดกลั้นอดทนคำร้องเดือดได้ ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประกาศวีรธรรมที่สุด พุทธวจนในธรรมนบท คาถา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการฝึกตนและการอดทนต่อคำร้องเดือดในหลักธรรมของพระพุทธเจ้า โดยยกตัวอย่างคาถาที่เน้นถึงความสำคัญของการเป็นผู้ฝึกตนและความอดทนอย่างแท้จริง ผู้ที่สามารถอดกลั้นได้ถือเป็นผู้ที่มีอ

คนทั้งหลาย นำสัตว์พิทักษ์ที่ฝึกแล้วไปสู่ที่ประชุม ราชาย่อมทรงราชพาหนะที่ฝึกแล้ว ในหมู่มนุษย์ คนที่อดกลั้นถ้อยคำล่วงเกินได้ ชื่อว่าเป็นผู้ฝึกตนได้แล้ว เป็นผู้ประกอบที่ดีที่สุด พุทธวจนะในธรรมบท คาถาที่

เนื้อหาพูดถึงความสำคัญของการฝึกตนในมนุษย์ โดยเฉพาะการอดกลั้นคำพูดที่ไม่เหมาะสม ถือเป็นสัญลักษณ์ของการเป็นผู้ประกอบที่ดี. ในพุทธวจนะได้มีการกล่าวถึงการทรงราชพาหนะที่ฝึกแล้วและความสำคัญของการอดกลั้นในชี

ธรรมธารว วิวาสรวีรการทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 7 ฉบับที่ 2 (ฉบับรวบรวมที่ 13) ปี 2564 ไม่ได้มีความสำคัญมากนัก หากแต่มีการกล่าวไว้ในคัมภีร์ “สูตรตินบาต”5 มีใจความสังเขปว่า “พิฑออนความเห็นในอัตตาและจงพิจาร

บทความนี้อธิบายเกี่ยวกับแนวคิดของพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะเรื่องการมองโลกผ่านปรัชญาศูนยตา ซึ่งหมายถึงการเห็นโลกเป็นความว่างที่ไม่ถือมั่น อีกทั้งยังกล่าวถึงขันธ 5 ที่ประกอบด้วย รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิ

คาถาชาดกฉบับนี้มีความสดใสมากกว่าคาถาชาดกในสกุล: ศึกษาเฉพาะที่เปรียบเทียบ The Chinese Jataka’s Stanzas that Correspond with the Jatakapāli: A Critical Comparative Study (1) ข้อความในคาถากบกลี 2 คาถา ม

คาถาชาดกฉบับนี้ให้ความหมายที่สดใสมากกว่าคาถาชาดกทั่วไป การศึกษาในเอกสารนี้มุ่งเน้นการเปรียบเทียบคาถากบกลีจากภาษาจีนและบาลี เช่น การใช้คำว่า "ksanti" และ "avera" เพื่อค้นคว้าเชื่อมโยงความหมายระหว่างอัก

156 สาระสำคัญพระธรรมเทศนา โอวาทปาฏิโมกข์ ๒ (อุดมการณ์) ๒๐ ตุลาคม ๒๔๙๗ นโม..... ขนตี ปรม ตโป ตีติกขา...... พระศาสดายกข้อสำคัญอันเป็นทางลัดของพระพุทธศาสนา ให้แก่พระภิกษุ ๑,๒๕๐ รูป ซึ่ง เป็นปุราณกชฎิลใช้

เนื้อหาเกี่ยวกับพระธรรมเทศนาในโอวาทปาฏิโมกข์ ๒ ที่เน้นความสำคัญของความอดทนในการเผชิญกับความโลภ ความโกรธ และความหลง โดยพระศาสดาได้ชี้ให้เห็นถึงแนวทางการละเว้นพฤติกรรมที่ไม่ดี เช่น อภิชฌา พยาบาท และมิจฉ

www.kalyanamitra.org ๒) เธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราจักฟังธรรมอันใดอันหนึ่ง ซึ่งประกอบด้วยกุศล, เราเงี่ยหูลงฟังธรรมนั้น ทั้งหมด ทำในใจให้สำเร็จประโยชน์ รวบรวมไว้ ทั้งหมดด้วยใจ ๓) เธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

บทความนี้กล่าวถึงการศึกษาธรรมและการปฏิบัติในพระพุทธศาสนา โดยการฟังธรรมที่ดีเพื่อประโยชน์สูงสุดในชีวิต และการบวชตามคำสอนของพระพุทธองค์ รวมถึงการให้ความสำคัญกับอาสนะที่มีความหมายในการฝึกฝนตนเองโดยพระมหา